سایاچی سوزلری
بخشی از فولکلور مردم آذربایجان که در اصطلاح
عامه به «سایاچی سوزلری » معروف است عین و بازماندة سروده های مقدسی است که
مردم عهد «شامانیزم» در ستایش حیوانات اهلی ، خورشید ، کوه ، زمین ، آب ،
باران ، ستارگان ، گیاهان و مانند آن سروده اند. آیین شامانیزم که مردم ما
قبل از تشرف به دین مبین اسلام ، مومن به آن بودند ؛ روی اصل طبیعت پرستی و
احترام و ستایش به حیوانات ، عناصر و مظاهر سودرسان طبیعت بنیاد نهاده شده
است که بعد از آمدن اسلام رنگ و بوی اسلامیت به خود گرفته است .
"سایا"از مصدر «سایماق» به معنای شمردن و به
حساب آوردن ، ستودن و احترام کردن آمده و درست معنای «سرود ستایش» را می
دهد.سایا ها وابسته به مردم عهد دین شامان (در مورد اعتقادات شامانیزم به
کتاب " قام شامان " نوشتة میر علی سیدف با مترجمی صمد چایلی رجوع شود )است
که بحال خانه بدوشی در کوهستانهای با صفا و سر سبز آذربایجان سکنی گزیده
بودند و حیات شان بسته به وجود گله های سالم گوسفند ،اسب ، شتر، بز و چشمه
های پاک و زمین های پر برکت و سبز و ابرهای سرشار از باران بود که همة این
دوستان صادق و باوفای خود را به خدمتکاری خویش می گماردند و آنگاه در ستایش
صداقتشان و جلب بیشتر یاوریشان؛ "سایا " می سرودند . اشتهار نیافتن این
سروده ها در جهان علم بزرگترین قصوری است که محققان اهل فن کرده اند . تنها
مقداری از این سروده ها پنجاه سال پیش توسط "فریدون کوچرلی" گردآوری و
چاپ شده است و هر جا سخن از "سایا " رفته با توسل به گردآوری های او بوده
است
آرتیغین اوخوماخ