سرزمین آزربایجان مالک تاریخی دیرین بوده و موسیقی آن که زبان زد ملتهای دیگر است یکی از شاخه های این تاریخ میباشد،با کمی تامل موسیقی آزربایجانی( ساز، رقص، آهنگ) را می توان نشانگر تاریخی پرافتخارو گذشته ای پر فراز و نشیب با مردمانی اجتماعی دانست.
کامانچا ( کمانچه ) :
این ساز علاوه بر شکم، دسته و سر، در انتهای تحتانی ساز پایه ای نیز دارد
که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار می گیرد. شکم ساز کروی و مجوف است که
مقطع نسبتاً کوچکی از آن در جلو به دهانه ای اختصاص یافته و روی دهانه پوست
کشیده شده و بر روی پوست، خرکی تقریباً شبیه به خرک تار و نه کاملاً عمود
بر سیم ها قرار گرفته است.
طرز نواختن: نوازنده ساز در حالت نشسته پایه کمانچه را روی زمین یا روی
زانو قرارمی دهد در صورتی که پایه ساز نوک تیز باشد، آن را روی زمین می
گذارند در اینصورت نوازنده روی زمین می نشیند و اگر پایه به شکلی باشد که
در عکس نشان داده شده نوازنده روی صندلی نیز می تواند بنشیند و پایه ساز را
روی ران نزدیک زانو قراردهد.
در هر دو حالت ساز در موقع اجرا کمی حول محور
خود می چرخد و همین عمل تماس آرشه را با سیمها آسانتر می سازد. نوازنده
ساز را بطور قائم به دست چپ می گیرد و انگشتان همان دست را روی سیمها در
طول دسته می لغزاند و آرشه را به دست راست گرفته به سیمها تماس می دهد.