ساختمان های مسکونی رعیت نشین دوره قاجاریه گرچه نمای بسیار ساده ای
داشتند، ولی از پی سازی و اسکلت سازی مقاومی برخوردار بودند. در ساختمان
های بیرونی و ادرونی آنها، طرح های دلباز همراه با رعایت اصول ارتباطات و
محرمیت، توجه به مسائل فنی فاضلاب، آبرسانی، پی سازی، اسکلت سازی های مقاوم
و ضد زلزله، نماسازی با پدیده های مقاوم هنری و متصل به بنا و در نهایت
ارزش هایی از هنر وابسته به معماری دیده می شود. ساختمان سازی در دوره
پهلوی اول از تلفیق معماری سنتی و کشورهای همجوار شمال شرقی پیروی می کرد،
اما در دوره پهلوی دوم، از جهت طرح و اجرا از شیوه ساختمان سازی غربی الگو
می گرفت تا جایی که ساخت و ساز ساختمان ها به سوی روش های غربی و در مواردی
بی اصول سوق داده شد. در این مقاله تلاش شده است تا طرح ساختمان های
بیرونی و ادرونی و
آموزه های نماسازی آنها در دوره قاجار و سپس آموزه های معماری دوره معاصر
از پهلوی به این سو و اثر معماری بی هویت در ساختمان سازی های معاصر مورد
توجه قرار گیرد و به ناهنجاری های ساختمان سازی در کشور اشاره گردد. در
واقع بخشی از آسیب های ناشی از زلزله ها به فراموشی اصول ساختمان سازی های
سنتی و بی توجهی به اصول علمی معماری باز می گردد. از این رو باید تمامی
موازین آئین نامه های اجرایی با نظارت دستگاه های ذی صلاح مانند وزارت مسکن
و شهرسازی در مقام ارشد و شهرداری ها در مقام نظارت بر اجرا، با دقت عمل
از مهندسین مشاور و ناظر مقیم در کارگاه های ساختمانی بخواهند تا به احداث
ساختمان های مقاوم مسکونی و غیرمسکونی مبادرت ورزند.
نویسنده: حسین زمرشیدی
دانشیار دانشگاه شهید رجایی
فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات شهر ایرانی اسلامی/شماره ۳/بهار ۱۳۹۰
------------------------------
لطفا بری مطالعه این مقاله به فایل PDF پیوست مراجعه نمایید...
فایل پی دی اف یوکلمه
از اواخر دوره صفویه تا اواسط سلطنت ناصرالدین شاه به علت آشفتگیهای موجود و جنگ های پی در پی و عدم ثبات و فقدان امنیت – هنرهای معماری و تزئینات ساختمانی ایران که در دوران صفویه وسعت و تنوع زیاد پیدا کرده بود طی این دوره نابسامانی ملی به انحطاط گرائید.
فقط در دوره کوتاه کریم خان زند – ارگ کریم خان و برخی بناهای منفرد همچون مجموعه بناهای وکیل در شیراز برپا می گردد که البته هیچگاه این بناها نتوانستند تاثیر خود را به گستردگی تاثیر بناهای دوران صفوی بر سراسر پهنه سرزمینی ایران به ثبت برسانند. هر چند که این بناها نیز همچنان بر مبنای اصول سبک اصفهان ساخته می شدند و از این روست که معماران این دوره و دوره ی قاجار دنباله رو معماران دوره صفوی بوده اند.
بطور کلی معماری دوره ی قاجاریه را می توان به دو دوره ی کلی تقسیم کرد :
معماری سبک تورکی آزربایجانی سومین سبک معماری سنتی ایران پس از اسلام میباشد که خود به دو دوره تقسیم میشود. دوره حکومت ایلخانان و دوره حکومت تیموریان.
سبک تورکی ازری سومین مکتب معماری سنتی ایران پس از اسلام می باشد. شروع این
سبک مصادف است با استقرار هلاکوخان در مراغه و با روی کار آمدن صفویان نیز
پایان می گیرد.
این سبک از لحاظ تاریخی و معماری به دو دوره تقسیم
می شود. دوره اول حکومت ایلخانان به پایتختی مراغه است که از اواسط قرن
هفتم هجری قمری شروع شده و تا دهه آخر قرن هشتم و یورش تیمور به ایران
ادامه می یابد.
دوره دوم شامل حکومت تیموریان و به پایتختی سمرقند است.
تیمور به هنرمندان علاقه زیادی داشت و در یورش های خود به ایران هنرمندان و
صنعتگران را جمع کرده و روانی سمرقند می ساخت اما عصر شکوفایی معماری در
دوره تیموری به زمان پسرش شاهرخ برمی گردد که معماران به نامی چون قوام
الدین شیرازی و زین العابدین شیرازی به ساخت ساختمان های بزرگی در خراسان
بزرگ گماشته شدند.
از ویژگیهای این سبک در دوره ایلخانی میتوان به
بهره گیری از هندسه در طراحی معماری، توجه به تناسبات عمودی بنا، گوناگونی
طرحها و ساختن بنا با ابعاد بزرگ نام برد مانند گنبد سلطانیه و مسجد
علیشاه تبریز. در این دوره تهرنگ غالب مساجد و مدارس چهار ایوانی با
میانسرا میباشد.
تزئینات رایج در دوره ایلخانی استفاده از گچبری، کاشی زرین فام وکاشی نقش برجسته نام برد.
بناهای به جا مانده از دوره ایلخانی عبارتند از:
مسجد جامع ورامین
![http://aharimiz.arzublog.com/uploads/aharimiz/masged_gamea_varamin.jpg](http://aharimiz.arzublog.com/uploads/aharimiz/masged_gamea_varamin.jpg)
مسجد جامع ورامین از نمونه های کامل مسجد چهار ایوانی است که ساخت آن در زمان سلطان محمد اولجایتو ( خدابنده ) آغاز ، و در دوره فرزندش ابوسعید بهادرخان تکمیل شد. تاریخ 722 و 726 هجری قمری در شبستان و گنبد اصلی دیده می شود. این بنا در سال 815 هجری قمری در عهد شاهرخ تیموری مرمت شد.
اَت قوتولان سونرا باتمان آلان چوخ اولار
اَرشین گتیر بئز آپار ، توربا گتیر بوز آپار
اَل اَلی یووار ، اَلده قئیدیب اوزو یووار
الله آدامین عمرونن گوتوسون شانسینا قویسون
الله بو اَلی او اَله محتاج ائلمه سین
الله بیر ، سوز بیر
الله داغینا باخار قار وئرر
الله وران آغاجین سسی اولماز
امیر بازاری یانا منه بیر دسمال قالا
اوستو بزه ک ایچی تزه ک
اوغرو یادینا داش سالیر
اوزونه اوماج اوغانمیر اوزگئیه اَریشته کَسیر
ایت هورر کاروان گئچر
ائل گوجی ،سئل گوجی
آتی آت ایله باغلاسان همرنگ اولماسا هم خوی اولار
آجیقلی قالخان ، زیانلی اوتورار