صالح عاصم کفاش معروف به پرویز که در شعر "عاصم" تخلص میکند روز13 دی ماه 1320 در محله ی قدیمی جمعه مسجد اردبیل در خانه ی پدر بزرگ فقیدش شادروان غلام عسگر عاصم کفاش- که از خادمین دربار حسینی و شاعری دل سوخته و بی تکلف بوده- قدم به جهان هستی گذاشت. پدر مرحومش اسمعلی دارای ذوق ادبی بود و در راسته ی کفاشان بازار اردبیل به کفاشی اشتغال داشت.

صالح عاصم تحصیلات ابتدایی را در دبیرستان سنایی واقع در کوچه ی حسن آباد و تحصیلات متوسطه را در دبیرستان پهلوی و صفوی به پایان رسانید. پس از انجام خدمت وظیفه وارد تربیت معلم تبریز شد و پس از گذراندن دوره ی آموزشی یک ساله به زادگاه خود بازگشت تا به عنوان معلم استخدام شود و در دبیرستان های اردبیل به تدریس پرداخت. وی در سال 1353 به دانشسرای عالی تهران راه یافت و در رشته ی زبان و ادبیات انگلیسی به اخذ مدرک لیسانس نائل گردید.

عاصم، علاوه بر مهارت در مراثی غزل های اجتماعی و چارپاره های هجایی، منظومه های شیوایی به صورت بحر طویل دارد که از آن جمله می توان به قطعه ی سوری(جهنمده بیتن گول) و شیخ محمد(ایکینجی بهلول) اشاره کرد.

آثار چاپ شده از این شاعر عبارتند از:

1- قانلی سحر 1373

2- یارالی دورنا 1377

3- نیسگیللی گولوشلر 1382 

۴- سوزلو گوزلر 1388

عاصم در حال حاضر عضو انجمن های ادبی شعرای آل محمد(ص)، حافظ و نیز انجمن شعر و ادب اردبیل می باشد و در غالب مراسم ملی مذهبی فعالانه شرکت می کند و سرودهای خود را به سمع علاقه مندان می رساند. با نقل یک بند از ترکیب بندهای عاصم این نوشته را به پایان می بریم:

وفا سیز دهریدیر (عاصم) وفا سیزدان وفا اومما

خزان تاراج ائدن گلزاردن، روح صفا اومما

کئچین دردیله، ناکس دن شفا اومما، دوا اومما

کی ذلت عشقی دانماق دور حسینون جان نثاریندن