زبان ترکی یکی از زبانهای گروه زبانهای اورال –
آلتاییک و از دسته زبانهای التصاقی (Agglutinative) است. در زبانهای
التصاقی ریشة فعل بصورت ثابت باقی مانده و ضمایر و پسوندها به آن الصاق می
شوند. بدین ترتیب در زبانهای التصاقی همواره می توان ریشه فعل را در حالات
مختلف صرفی آن تشخیص داد. در این زبانها، واحدهای زبانی هم در معنای
قاموسی و هم معنای ساختمانی مؤثرند ولی نحوهی ساختمان آنها بسیار روشن
است. اجزاء سازه نیز ثابت و مشخص است. در این زبانها علاوه بر ریشهی
کلمات که از یک یا چند هجا تشکیل میشود، ادات پیوندی نیز وجود دارد. در
این زبانها ماده اصلی کلمات صورت واحدی داردواگر معانی ثانوی بدان افزوده
شود،فرم اصلی کلمات تغییر نمی کند.
مهمترین ویژگیهای زبان ترکی بدین صورت می باشد